หนีน้ำ เที่ยวหัวหิน ตอนที่2 เพลินวาน

แวะอ่านตอนที่ 1 ที่นี่จ้า >> หนีน้ำ เที่ยวหัวหิน ตอนที่1 ตลาดน้ำสามพันนาม-ตลาดโต้รุ่ง

ประมาณบ่ายสี่โมงเย็นของวันหนึ่ง พวกเรา 5 คน เหมารถกระป๊อ 150 บาท มาเที่ยวเพลินวานกัน ที่นี่เป็นอีกที่เที่ยวหนึ่ง ที่อยู่ในลิสต์ว่า ต้องมาให้ได้ เพราะความอยากรู้ อยากดู และด้วยแรงโปรโมตก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นเว็บไซต์ และการฟังเพลง ซึ่งได้พี่บุรินทร์ บุญวิสุทธิ์ มาขับร้องให้ เลยยิ่งทำให้ติดหูเข้าไปใหญ่

ที่นี่ตกแต่งในสไตล์ย้อนยุค แนวเรโทร พอเข้าไปแล้วหลายๆอย่างที่เห็น ให้ความรู้สึกย้อนเวลาไปเมื่อยังเด็ก เหมือนกับว่า สิ่งต่างๆที่เห็นในเพลินวาน ไม่ห่างเหินกะเราเท่าไร ส่วนใหญ่จะเคยเห็นมาแล้วตลอดระยะเวลาในชีวิต (บ่งบอกได้ว่า อายุเก่าพอๆกับการตกแต่ง)

เห็นธงสามเหลี่ยมแขวนเรียงรายแบบนี้ทีไร ทำให้นึกถึงงานมหรสพในสมัยเด็กๆ รู้สึกครึกครื้นขึ้นมาทันที

ที่นี่ตกแต่งได้ดี เหมาะกับการมาถ่ายรูปมากๆ มีการจัดมุม และอุปกรณ์ต่างๆ สำหรับการถ่ายรูปไว้มากมาย

พิมานเพลินวาน เป็นห้องพักตกแต่งแนวย้อนยุค สำหรับบริการนักท่องเที่ยว ตั้งอยู่บนชั้นสองของเพลินวาน

เดินมาเรื่อยๆ ใกล้ลานมหรสพเข้าไปทุกที เห็นชิงช้าสวรรค์แล้วแอบดีใจ

ที่เพลินวานจัดให้มีการฉายภาพยนตร์ด้วย แต่วันที่เราไปเค้าไม่ได้ฉาย

นั่งดูไรกัน วันนี้ไม่มีหนังฉายนะ!!

ไม่มีภาพยนตร์ฉาย เราก็เล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย ที่นี่มีบูธของเล่นงานวัดมากมาย ทั้งตักไข่ ยิงปืน พินบอล ปากระป๋อง โอ้ววว เยอะแยะตาแป๊ะเป็นลม เราก็ไปเล่นมาเหมือนกัน ได้แต่อมยิ้มเป็นรางวัลปลอบใจมาเต็มเลย

กระปุกด้านซ้าย ของชอบในวัยเด็ก ไม่รู้ชื่ออะไร เรียกไข่ไดโนเสาร์มาตลอด ซื้อมากินด้วยเหมือนกัน เดินอมตลอดทาง

เริ่มมืดแล้ว เริ่มเปิดแสงสี ชิงช้าสวรรค์ที่หมายตา วันนี้ก็เป็นเพียงแค่ฝันไป เค้าเอาไว้โชว์เฉยๆ เศร้า…

ตั้งแต่ที่เดินเพลินวานมา ร้านนี้แหละ เป็นร้านที่ละลายทรัพย์เราได้มากที่สุด ซื้อขนมที่ชอบกินในตอนเด็กๆ มาเกือบทุกอย่าง ทั้งไข่ไดโนเสาร์ ขนมไม้ กิมจ๊อ โน่นนั่นนี่ รวมไปถึงของเล่น ทั้งลูกแก้ว ลูกข่าง เกือบซื้อตุ๊กตากระดาษมาแล้ว แต่เมื่อไปยืนดูลายเส้น มันทันสมัยเกินไป ไม่เหมือนสมัยก่อน ตัดใจไม่เอาดีกว่า

ส่วนอันนี้ไม่ได้ซื้อมากินนะจ๊ะ ถ่ายเอามาให้น้องๆรุ่นใหม่ได้ดูกัน

เลือกชม เลือกซื้อจนหายอยาก วันนี้ก็สนุกไปอีกแบบ เหมือนได้กลับไปสมัยที่ยังเป็นเด็กอยู่ ได้กินขนมสมัยนั้น ได้เห็นของใช้สมัยนั้น บางสิ่งพอได้มองแล้วก็ทำให้นึกถึงเรื่องราวบางอย่างในสมัยเด็กๆขึ้นมาได้ ก่อนกลับแวะซื้อเสื้อยืดเพลินวานกลับมาเป็นที่ระลึกด้วย และไม่ลืมถ่ายรูปกับป้ายก่อนจาก จบคอร์สเพลินวานไปอย่างอิ่มเอมใจ